Wandelen langs levend hoogveen
De weg naar het Korenburgerveen loopt over een kaarsrecht fietspad. Hier liep vroeger -in rechte lijn- het spoor van Winterswijk naar Groenlo. Nu is het verhoogde pad één van de grenzen van de kom waarin het beschermde hoogveengebied ligt.
De akkers en weilanden links van mij worden niet langer intensief gebruikt. Ze grenzen aan het Korenburgerveen en eigenaar Natuurmonumenten wil geen meststoffen van omliggende boerengrond in het veengebied. Ik verlaat het voormalige spoortracé en volg een vaag karrenspoor tussen twee weilanden door. Paaltjes met rode kop geven de wandelroute duidelijk aan. Zo kom ik bij de rand van het Korenburgerveen. Zwarte Galloway koeien houden hier de vegetatie kort.
Een klaphek geeft toegang tot het natuurgebied. De wandeling volgt een oude veendijk. Aan weerskanten hiervan is vroeger veen gewonnen. Nu groeien hier, met hun voeten in het water, honderden berkenboompjes. Verderop bloeit het veenpluis.
Vanwege de drassige bodem bestaat het pad regelmatig uit boomstammetjes. Maar natte schoenen zijn toch niet te voorkomen. In kleine poeltjes kwaken kikkers, libellen vliegen om me heen.
Al in 1918 kocht Natuurmonumenten de eerste delen van dit veengebied aan. Recent zijn damwanden om het veen geplaatst, zodat het water er beter blijft staan. Ook is indringing van meststoffen uit omringende landbouwgebieden sterk verminderd. Hierdoor is het veen weer gaan leven.
Over een vlonderpad verlaat ik het Korenburgerveen. Een hagedisje schiet weg. Uit de poel naast het pad klinkt gekwaak van tientallen kikkers als afscheid.
