Over oude smokkelpaden
Het grensgebied tussen Winterswijk en Duitsland is stil en verlaten. Toch werd juist in dit gebied het spannende kat- en muisspel gespeeld met de grenspolitie. Kommiezen werden ze ook wel genoemd. Het Kommiezenpad herinnert hier aan.
Het Kommiezenpad is een 18 kilometer lang wandelpad en is een gezamenlijk initiatief van de gemeenten Winterswijk en Südlohn. Het voert de wandelaar mee over oude smokkelpaden aan weerszijden van de grens. Het pad is opgedeeld in vier populaire wandelafstanden. Deze variëren van bijna vijf tot ruim twaalf kilometer. Ik heb besloten rondwandeling twee te lopen. Deze is dik vijf kilometer lang en bestaat uit een lus die half door Duitsland en half door het buitengebied van Winterswijk loopt.
De halfverharde Hesselinkweg, die voor mij het begin van de wandeling is, zet meteen koers richting Duitsland. Vlak voor de grens slaat de route af en loop ik het bos van Landgoed Hesselink in. In de brochure over het Kommiezenpad lees ik dat dit landgoed al in 1423 werd genoemd. Bijna zes eeuwen later lijkt er weinig veranderd te zijn in dit oude bos. Het is hier stil. Alleen een specht maakt luid hamerend zijn aanwezigheid aan mij duidelijk.
Het Kommiezenpad volgt een halfverhard, enigszins slingerend pad door Duitsland. Het houdt enkele tientallen meters afstand tot de grens aan. Destijds bij uitstek geschikt voor de kommiezen om te patrouilleren. Het landschap is, in vergelijking met Nederland, meer open geworden. Ook eentoniger. En de Duitse boerderijen zijn duidelijk robuuster gebouwd dan die aan onze kant van de grens.
Dan loopt de route even op met een smal beekje: de Wellingbach. Links en rechts krijg ik gezelschap van steeds meer bomen, die half over het pad hangen. Plotseling stuurt een routebordje mij rechtsaf het bos in. Een smal paadje zoekt een weg tussen de bomen, door een steeds dichter wordend bos. Dan zie ik licht aan het einde van het pad. Ik kom uit op een zandweg. Het is de Bredelerweg. Ik ben terug in Nederland.
De zandweg gaat over in een verharde weg. Even verderop heb ik mijn auto geparkeerd. En daar begint ook het asfalt weer.
