Grenswandeling door stil gebied
De wandelroute Harmienehoeve is een grenswandeling. Eerst door Nederland, halverwege de grens over en terug door Duitsland. Het is stil in het grensgebied. Doorgaand verkeer komt hier niet, de weggetjes zijn smal en vaak onverhard.
[addtoany]
Al snel na de start wandel ik over een mulle zandweg en onder het bladerdek van de eikenbomen aan weerzijden van de weg. Op deze zonnige en hete dag in augustus is de verkoeling ervan welkom.
Vlak bij de grens stuit ik op een oude spoorlijn. Hier reed ooit de trein naar het Duitse plaatsje Borken. Het traject van Winterswijk naar Borken is in 1880 aangelegd en telde zestien kilometers. Nu is het natuurreservaat. De Borkense Baan is eind vorige eeuw door de NS overgedragen aan Natuurmonumenten.
Via een voormalige “groene grensovergang” wandel ik Duitsland binnen. Het bord met de beperkende voorwaarden, die golden totdat de grenzen in 1995 open gingen, hangt er nog. Zo mocht deze “groene grens” alleen overdag worden gepasseerd. Ik wandel verder over Duits grondgebied. Ook hier is het stil en zijn de wandelwegen smal en vaak onverhard.
Het wandelpad wordt smaller en slingert tussen de bomen door. Ik loop langs het Burlo-Vardingholter Venn. Dit veengebied vormt één geheel met het Wooldseveen, aan de andere kant van de grens. Het gebied is beperkt toegankelijk, zowel vanuit hier als vanuit Nederland loopt een doodlopend wandelpaadje het veen in.
Herberg De Harmienehoeve is een uitstekend eindpunt voor deze 16,5 kilometer lange wandeling. Op het terras vind ik de nodige verkoeling.