Het Staickheimerpad is een echt klompenpad: je komt op plekken waar je anders niet komt. Want je wandelt gedeeltelijk over particulier terrein. Verder is een Klompenpad uitgezet door ‘locals’ en zij weten de mooiste plekken en paden te vinden en aan elkaar te rijgen.
Het Staickheimerpad telt 17 wandelkilometers en is ook op te delen in twee mooie wandelingen van elk ongeveer 9 kilometer. Ik begin mijn wandeling in het kerkdorpje Stokkum, dat ligt aan de voet van de Hulzenberg en tegen de Duitse grens aan. En al heel snel wordt duidelijk waarom klompenpaden zo leuk zijn: het gebaande pad maakt plaats voor looppaadjes over particulier terrein. En de wandelaar is hier welkom: ik passeer een boerenerf waar een tractor met Achterhoekse vlag de loper begroet.
Langs een smalle greppel vervolgt het Staickheimerpad zijn weg tussen weilanden en akkers door, richting de Hulzenberg. Ik wandel verder langs prachtige ingezaaide stroken veldbloemen en over het “Ank & Vincent paadje”.
Zo arriveer ik in het Bergherbos. Het is het ruim 1800 hectare grote natuurgebied dat een hoofdrol speelt in deze wandeling. Het Bergherbos is onderdeel van een omvangrijk stuwwallencomplex uit de voorlaatste ijstijd en wordt tegenwoordig beheerd door Natuurmonumenten en Stichting Huis Bergh. Eén van de hoogste heuvels is de Hulzenberg (82 meter boven zeeniveau) en deze ‘berg’ is het volgende doel van de wandeling.
Maar eerst kom ik nog langs de ‘Stokkumse zandbulten’, een zandafzetting die volgens de folder van het Klompenpad erg geliefd is bij kinderen en picknickers.
Verder wandelend over mooie bospaadjes van het Bergherbos win ik langzaam maar zeker de nodige hoogtemeter om de top van de 82 meter hoge Hulzenberg te bereiken. Wie daar aankomt kan nog hoger: bovenop staat een 21 meter hoge uitkijktoren. Nog een stukje verder klimmen dus, maar dan is een schitterend uitzicht over de verre omgeving de mooie beloning.
Na deze extra beklimming begin ik de afdeling en zet koers richting het volgende figuurlijke hoogtepunt van het Klompenpad: kasteel Huis Bergh. Het is één van de grootste kastelen die ons land nog rijk is. Maar eerst voert de route nog door het uitgebreide en afwisselende parkbos dat bij Huis Bergh hoort. In de folder van het Staickerheimerpad lees ik dat het ooit gebruikelijk was dat leden van de Europese adel elkaar bijzondere bomen cadeau gaven. Leuk dat ‘het volk’ hier nu nog dagelijks van kan genieten.
Ik laat het indrukwekkende kasteel met zijn mooie parktuin achter me en loop even later over smal wandelpad langs een beekje dat de grens tussen Nederland en Duitsland vormt. En zo kom ik, 17 zeer afwisselende wandelkilometers later, weer terug in Stokkum.
Bekijk alle foto’s
