Het is niet de hoogste top van het Bergherbos, maar wel de top met het mooiste uitzicht. Dit dankzij de 21 meter hoge uitkijktoren die bovenop de Hulzenberg staat. De 7 kilometer lange ’t Peeske route, die Natuurmonumenten heeft uitgezet, gaat er naar toe. Een afwisselende boswandeling, met fraaie uitzichten en af en toe een klimmetje.
Uitspanning ’t Peeske
De met rode pijlen gemarkeerde wandeling begint en eindigt bij uitspanning ’t Peeske. Hier kun je voor of na de wandeling terecht voor een drankje en een hapje. En met gasten ontvangen heeft ’t Peeske ruime ervaring: al in 1924 werd het monumentale pand een café.
Heuvellandschap
De grote zwerfkei aan het begin van de route is een duidelijke verwijzing naar het ontstaan van het heuvelachtige Bergherbos. De zware kei is in de voorlaatste ijstijd door gletsjers vanuit Scandinavië naar hier geschoven. Ook schoof het ijs het land voor zich uit en liet het heuvellandschap achter.
Geen traditionele speeltuin bij ’t Peeske, maar wel een stuk speelnatuur, inclusief een nagebouwde dassentunnel waar je doorheen kunt kruipen – als je klein genoeg bent. Zelf wandel ik er dus maar overheen en vervolg de route over een half verhard pad langs de rand van het bos. Vanaf het pad een fraai uitzicht over de flank van het Bergherbos.
Gevarieerd bos
Dan duikt dan de route toch echt het bos in. Ik wandel verder, door gevarieerd bos – dat nu ook licht begint te stijgen. Variatie is door Natuurmonumenten de afgelopen decennia bewust aangebracht lees ik in de routebeschrijving. Productiebos heeft plaatsgemaakt voor een meer natuurlijk bos. Niet alleen prettig voor de wandelaar, maar ook voor vogels en zoogdieren.
Bankje
Ik passeer een open stuk, waar een bankje langs het pad uitnodigt even van het uitzicht te genieten. Ook een torenvalk heeft zijn aandacht op het veld gericht, op- en neervliegend en regelmatig ‘biddend’ in de lucht.
Hulzenberg
Zo wandel ik verder door het fraaie Bergherbos. Langs eiken, beuken, berken en naaldbomen gaat het, over een licht slingerend bospad.
Dan begint het pad fors stijgen. Het blijkt de warming up te zijn voor de beklimming van de uitkijktoren, die nu duidelijk tussen de bomen door zichtbaar wordt.
Ik ben aangekomen op de top van de Hulzenberg, met zijn 82 meter een van de hoogste heuvels hier. Wie nog hoger wil kan de uitkijktoren beklimmen. Je komt nog eens 21 meter hoger en bovenaan wacht een prachtig uitzicht over het Bergherbos en zijn verre omgeving.
Reptielencorridor
Ik laat de uitkijktoren en de Hulzenberg achter me en wandel verder door het bos. Ik kruis de reptielencorridor, die de heide bij de Hulzenberg met andere voor reptielen geschikte leefgebieden in het bos verbindt.
Zo kom ik weer aan de rand van het bos. De bomen maken even plaats voor akkers en je hebt vanaf het hoger gelegen pad een fraai uitzicht over de omgeving.
Peeskesbult
Weer in het bos volg ik een bospad met historie. Deze ligt hier al sinds de middeleeuwen. Het vormde ooit de scheiding tussen de bossen van de dorpen Beek en Stokkum.
Zo kom ik aan op de Peeskesbult, de laatste heuveltop van de route. En rustig afdalend komt al snel uitspanning ’t Peeske weer in zicht.
Bekijk alle foto’s van deze wandeling:
