Langs het pad maken wroetsporen van wilde zwijnen meteen duidelijk dat je hier midden in de natuur wandelt. Zojuist ben ik begonnen aan de wandelroute Lappendeken Carolinahoeve. Deze is door Natuurmonumenten uitgezet op de Veluwezoom. De gemarkeerde rondwandeling belooft statige beukenlanen, oude akkers en de indrukwekkende natuur van Nationaal Park Veluwezoom.
On-Nederlands
Het is zonder twijfel een parkeerplaats met een van de mooiste oprijlanen van Nederland. Parkeerplaats Lappendeken – waar de wandeling start – ligt een kleine kilometer buiten het plaatsje De Steeg. Het is een on-Nederlandse kilometer: door het heuvelachtige bos van de Veluwezoom, met stijgen, dalen en trage bochten. Een indrukwekkende eerste kennismaking met dit wandelgebied. De verwachtingen zijn hoog.
Rhederoord
De parkeerplaats is startpunt van twee wandelroutes. Behalve de Wandelroute Lappendeken Carolinahoeve, begint hier het Ommetje Rhederoord. Deze twee kilometer lange rondwandeling bezoekt landgoed Rhederoord, dat aan Lappendeken grenst. Het landgoed stamt uit de 17e eeuw en je vindt er onder meer een parktuin en bijzondere bomen. Zoals een paar monumentale mammoetbomen. Met een hoogte van bijna 40 meter behoren ze tot de hoogste bomen van ons land.
Beukenlaan
Vanaf het startpunt verlaat ik al snel de verharde weg en gaat de route het bos in. Ik wandel over een smal bospad, tussen hoge naald- en loofbomen. Dan stuurt het routebordje me een prachtige beukenlaan in. De hoge en rechte stammen staan statig aan weerszijden van het brede en rechte wandelpad. Het begint licht te stijgen. Niet zo vreemd, want ik ben op weg naar de eerste heuvel: de Rouwenberg.
Rouwenberg
Nu is de heuvel begroeid met bos. Maar eeuwen geleden pronkte er een jachtslot bovenop de Rouwenberg. Willem III liet het bouwen. Maar dit is allemaal alweer lang verleden tijd: in 1795 werd het slachtoffer van plunderende Franse troepen.
Koningsweg
De afdaling gaat over een kaarsrechte weg. Ook deze is omzoomd door beuken. Maar deze keer van de jonge generatie. Zou je deze kaarsrechte weg blijven volgen, dan loop je in rechte lijn naar de Carolinahoeve – de uitspanning waar de route later ook langs komt. Op de Veluwe vind je meer van deze rechte wegen. Willem III liet ze in de 17e eeuw aanleggen. Koningswegen worden ze genoemd. Hierover kon hij snel van het ene naar het andere punt reizen.
Spechten
Maar de route slaat al snel af. Het gaat verder door het bos van de Veluwezoom. Een groene specht laat zijn schaterlach horen terwijl hij voor me wegvliegt. Even verderop laat een andere specht luid zijn roffel horen. Verder is het stil in het bos. Ik groet een andere wandelaar en wens twee rustende fietsers smakelijk eten.
Haverkist
Een open plek komt in zicht. En een fraai woonhuis. Het is De Haverkist, gebouwd als huis voor de boswachter. En ach, dat het huis tot 1991 geen stromend water en elektriciteit had, zou ik denk ik op deze bijzondere plek ook wel voor lief hebben genomen.
Koningslaan
Ik laat de Haverkist achter me en wandel verder door het bos. De route komt aan bij de Koningslaan. Ook deze is een koningsweg. Net als de vorige leidt hij in rechte lijn naar de Carolinahoeve – en deze keer volgen we hem wel er naartoe. Het gaat een tijdje gelijk op met het Maarten van Rossumpad: een Lange Afstandswandeling van 384 kilometer door het gebied waar ooit de Hertog van Gelre heerste.
Carolinahoeve
Het is heuvelop, heuvelaf, deze koningsweg. Een smal pad tussen hoge, oude beuken door. Hier en daar vormen dikke wortels dwars over het pad een soort natuurlijke trap als het heuvelop gaat. Zo kom ik aan bij de Carolinahoeve. Net als de koningswegen een historische plek in dit bos. In 1851 werd de Carolinahoeve hier neergezet, in opdracht van de weduwe van Willem IV. De hoeve draagt de naam van haar dochter: Carolina van Oranje.`
Cappuccino
Een boerderij is de Carolinahoeve al lang niet meer. Tegenwoordig ontvangen de eigenaren wandelaars en fietsers. Ook deze mooie nazomerdag is het terras goed bezet. En ruim over de helft wat route betreft, ook voor mij een mooi moment voor een korte pauze met cappuccino en appeltaart.
Gravensingel
Namen die herinneren aan vervlogen adellijke tijden te over hier. Zo is Gravensingel de naam van het pad waar het routebordje me zojuist heeft ingestuurd. Een oude, brede beukenlaan. Tevens de grens tussen de Veluwezoom en het naastgelegen Landgoed Middachten. Maar alleen het eigendom is links en rechts verschillend, aan het boslandschap is het niet te merken.
Lappendeken
Ik verlaat het bos en kom weer aan bij de Lappendeken. Over een oude klinkerweg gaat het laatste gedeelte van de wandelroute tussen ruige akkers door. Een paar grote grazers doen hun best de vegetatie kort te houden. Lang geleden lag het hier vol met kleine akkertjes – en moet het er als een lappendeken hebben uitgezien. Inwoners van De Steeg verbouwden hier hun gewassen. Een soort moestuin voor het hele dorp dus.
