Waar de bebouwing van Arnhem stopt, daar begint Landgoed Warnsborn. Geldersch Landschap heeft er een 5 kilometer lange, gemarkeerde route uitgezet. Je loopt langs sprengenbeken, over heide en door het afwisselende bos van Warnsborn.
Warnsborn
De asfaltweg loopt verder, maar is vanaf de grens van het landgoed niet langer toegankelijk voor gemotoriseerd verkeer. Ik laat de auto achter op de parkeerplaats, en begin het met rode pijlen gemarkeerde rondje Warnsborn. Vanaf dit punt begint overigens ook een 2,5 kilometer lange wandelroute die de andere kant opgaat. En voor wie nóg meer wil wandelen: even verderop heeft Geldersch Landschap nog twee korte gemarkeerde routes uitgezet.
Geldersch Landschap
Al snel komt landhuis Groot Warnsborn in zicht, dat sinds 1932 dienst doet als hotel. Lopend over de oprijlaan passeer je een replica van het bronzen borstbeeld van baron van Heemstra. Hij is de oprichter van het Geldersch Landschap. Als stichting beheert Geldersch Landschap 12.000 hectare landschap, waaronder Landgoed Warnsborn.
Rust en Vreugde
Over een onverharde, door hoge beuken omzoomde laan loop je het landgoed verder op. De naam ‘Rust en Vreugde’ siert de gevel van een monumentale boerderij waar je langsloopt. Een naam waarvan ik me kan voorstellen dat deze hier passend is. Het een ontginningsboerderij: vanuit hier werden de woeste gronden ontgonnen. Op ieder luik een gele ruit met een gestileerde rode Gelderse roos erin. Het is het embleem van Het Geldersch Landschap.
Sprengen
‘Zuivere bron’ is de oorspronkelijke betekenis van de naam Warnsborn. Dit heeft alles te maken met de waterbronnen op het landgoed. Deze voeden de vijver waar ik even later langswandel. De route volgt nog even het sprengenbeekje – en dan gaat het richting de heide.
Grafheuvels
Maar eerst loop je langs enkele grafheuvels. Volgens archeologisch onderzoek moeten ze meer dan 4.000 jaar oud zijn. Enkele opgravingen uit de heuvels zijn in het Historisch Museum Arnhem te bewonderen. Kleine ronde verhogingen in het landschap geven de plek van de oude graven aan.
Heide
Dan volgt een prachtig stuk heide. Het is de oude schaapsdrift: een strook heide, omsloten door houtwallen. Ze zijn er nu niet, maar in de zomerhelft van het jaar houden schapen nog steeds de heide kort. Over een licht slingerende zandweg doorkruis ik het open veld. De zon komt net door op deze winterdag – terwijl er nog resten van de ochtendnevel boven het veld hangen. Het zorgt voor een mysterieuze sfeer.
Natuurlijk bos
Dan zoekt de route het bos weer op. Ik wandel verder over licht slingerende bospaden en rechte zandwegen. Het bos wordt beheerd als natuurlijk bos, lees ik. Loof- en naaldbomen wisselen elkaar af – en dood hout mag blijven liggen. Dit laatste vormt een bron van leven voor insecten, vogels en schimmels. Een voorwaarde voor een gezond bos.
Groot Warnsborn
Een grote vijver kondigt weer het landhuis aan. Deze wordt gevoed door de sprengen even verderop. Een picknicktafel en een kunstwerk decoreren het grasveld rond de waterplas. Het landhuis annex hotel naderen we ditmaal aan de achterkant. De route kruist de oprijlaan, vanaf waar Groot Warnsborn zich in volle glorie toont.
IJskelder
Tegenwoordig vinden vleermuizen er een onderkomen, maar ooit is de kelder gebouwd als ijskelder. In de toen nog strenge winters werden hier grote brokken ijs ondergronds bewaard. Het ijs kwam uit de vijver. Op deze manier kon het landhuis het jaar rond beschikken over ijs om te koelen. Je moest er in die tijd wel wat voor over hebben, om een ijsklontje in je zomerse cocktail te kunnen doen. Hoewel, daar zal men personeel voor hebben gehad.
Afwisseling
Dan is de parkeerplaats ook niet ver meer, en kom ik weer bij het beginpunt van de gemarkeerde wandeling over Landgoed Warnsveld. Een mooi rondje, met de nodige afwisseling. Wie nog iets langer wil wandelen, kan er makkelijk een van de andere routes aan vastknopen. Ze worden bij de parkeerplaats aangegeven.
