Het contrast is groot. Aan de noordkant van de A50 vind je de bebouwing van het dorpje Wolfheze, aan de zuidkant de oude bossen en heide van natuurgebied Wolfheze. Het stuk natuur is in beheer van Natuurmonumenten en er zijn meerdere wandelroutes uitgezet. Ik koos de 4,5 kilometer lange, door zwerfstenen gemarkeerde Wodanseikenroute.
Bos, heide, beken
De A50 zelf is tijdens een groot deel van de wandeling helaas wel hoorbaar op de achtergrond aanwezig. Maar als je je hier niet aan stoort blijft een gevarieerde wandeling door honderd procent mooie natuur over. De routebeschrijving belooft bos, heide, grafheuvels, beken en natuurlijk de beroemde Wodanseiken.
Grote grazers
Vanaf de parkeerplaats wandel ik rechtstreeks het natuurgebied in. Ik passeer een wildrooster met daarbij de spelregels voor omgang met de grote grazers in het gebied. Over een rechte boslaan wandel ik door het half open gebied.
Al snel komen de eerste grafheuvels in zicht. Het zijn de zichtbare overblijfselen van de eerste bewoners van deze streek. Natuurmonumenten beschermt de heuvels tegen verder verval door bomengroei op de heuvels tegen te gaan.
Oude Wolfheze
Even later kom ik langs een andere heuvel: de kerkheuvel. Het is het overblijfsel van het oude Wolfheze, dat bestond uit een kerk, boerderijen en een schaapskooi. Kalkminnende planten als geel walstro en echte kruisdistel die hier groeien, verraden de geschiedenis van deze plek. Dankzij de puinresten is de grond hier zo kalkrijk.
Bevroren ochtenddauw
Ik wandel verder langs de door het bos omzoomde heidevelden. Eind november is de heide bruin. Maar mooi is de witte gloed van bevroren ochtenddauw die deze ochtend nog over delen van het veld ligt.
Bos en weer heide
Het wandelpad buigt af en duikt het bos in. Ik wandel langs een slingerende bosbeek en passeer enkele houten bruggetjes.
Dan begint het pad te stijgen. Na een bescheiden klimmetje kom ik uit op uitgestrekt heideveld. In de beschrijving van Natuurmonumenten lees ik dat op deze voedselarme zanderige grond ook alleen nog maar heide wil groeien.
Beroemde Wodanseiken
Na een mooie kilometer langs het heideveld wandel ik weer het bos in. De route volgt een diep uitgesneden bosbeek en zo kom ik aan bij de vijf beroemde Wodanseiken. Met hun grillige vormen hebben deze eeuwenoude eiken vaak model gestaan voor landschapschilders.
Eindpunt in zicht
Ik steek de beek over en vervolg de wandeling over een smal bospad richting. En zo komt even later het eindpunt van deze afwisselende rondwandeling in zicht.
Bekijk alle foto’s van deze wandeling:
