Oom Frits en de Douglas Tweeling. Het is niet de titel van een spannend boek, maar het zijn de namen van twee bijzondere bomen, waar de rondwandeling Landgoed Verwolde langskomt. Verder gaat de 5,5 kilometer lange gemarkeerde wandeling door parkachtig bos, langs authentieke boerderijen en natuurlijk het statige landhuis Huis Verwolde zelf.
Huis Verwolde
Huis Verwolde is startpunt van de met zwarte voetstappen gemarkeerde rondwandeling. De auto of fiets kun je vlakbij het landhuis parkeren: volg vanaf de oprijlaan de pijlen. Wie wil kan voor of na de wandeling nog een bezoek brengen aan het prachtige landhuis. Als je dit van plan bent: check vooraf even de openingstijden op de website, want deze zijn beperkt. Behalve de zwart gepijlde route die ik vandaag loop, begint hier een 7 kilometer lange wandeling over het landgoed. Deze gaat de andere richting uit – en is goed te combineren met de zwarte. Wie nóg langer wil wandelen, kan vanaf de parkeerplaats beginnen aan het 18 kilometer lange Rondje Exel.
Dikke Boom
Ik laat het landhuis achter me – en de zwarte routepijlen sturen me al snel het bos in. Het gaat over een mooi, licht slingerend bospad, tussen eiken en beuken door. “Dikke Boom”, zegt een bord langs het pad, met eronder een dikke pijl richting een zijpad. Het gaat niet alleen om een dikke boom, maar ook om een oude boom. Sterker nog: de Dikke Boom is de oudste vrijstaande zomereik van Nederland. Zijn leeftijd wordt geschat op 400 tot 500 jaar. Maar, met een stamomtrek van bijna 8 meter mag je deze eikenboom ook, zonder beledigend te zijn, dik noemen. Helaas gaat mijn route rechtdoor, dus een ontmoeting zit er vandaag niet in. Maar een goede reden om hier nog eens terug te komen.
Tweeling
Wel komt de route even later langs Oom Frits. Ook Oom Frits is een oude eikenboom. In 1791 is hij hier geplant. Dat was ter gelegenheid van de geboorte van de baron van Borch, Frederik Wilhelm. Helaas heeft Oom Frits de leeftijd van de Dikke Boom niet gehaald. Zware sneeuwval werd hem enkele jaren geleden fataal. Enkele dikke zijtakken braken af en de boom is nu aangetast door schimmels. Beter gaat het met de Douglas Tweeling. Of beter gezegd Siamese tweeling. De onderste helft van de twee douglassparren zijn compleet met elkaar vergroeid.
Doorkijkjes
Ik laat de bijzondere bomen achter me en wandel verder. Een uitgesleten pad gaat langs de rand van het bos. Het zorgt voor mooie doorkijkjes op kleine weilandjes en akkers. Het is mooi wandelen hier. Nieuwsgierig bekijken twee zwart-witte koeien de wandelaar die langs hun weide loopt. Een zwarte kraai vliegt luid krassend weg – verder is het stil in het bos. Inmiddels een kilometer verwijderd van Huis Verwolde en de parkeerplaats, heb ik de ‘drukte’ blijkbaar alweer achter me gelaten.
Blankenberg
De wandelroute verlaat het bos en passeert boerderij Blankenberg. De groen met gele luiken dragen de kleuren van het Landgoed Verwolde. Op de voorgevel prijkt het jaartal 1885. Dat is het jaar dat de oude boerderij zijn huidige vorm kreeg. De oudste delen van de hoeve stammen uit de 18e eeuw. Nog veel ouder is het landgoed Verwolde zelf. Men vermoedt dat het buitengoed al in de 12e eeuw is gesticht – lang geleden, in de volle middeleeuwen dus. Vanwege het vele wild zou een van de Heren van Keppel hier toen een jachtslot hebben gebouwd, zo gaat het verhaal.
Kasteel
Dat hier nog steeds wild zit, wordt op een bord langs het pad duidelijk. Het vraagt honden toch echt aan de lijn de houden, vanwege weerloos wild. Het gaat verder over een smalle veldweg, langs groene weilanden en door stukjes bos. Ik passeer een gedenksteen die herinnert aan Huisplaats de Blankenborch. Een kasteel waarvan begin 20e eeuw op deze plek resten zijn gevonden. Plunderingen tijdens de Tachtigjarige Oorlog werden het kasteel fataal.
’t Jagershuis
Groen met gele luiken sieren ook ’t Jagershuis. Toen het Huis Verwolde in 1997 werd verkocht aan Geldersch Landschap & Kasteelen, gingen de voormalige eigenaar en zijn gezin hier wonen. “Ik vond het als twaalfjarige wel spannend, iets heel anders, maar mijn ouders hadden er toch wel moeite mee.” Dit vertelt Julie van Heemstra, barones van der Borch van Verwolde, in een interview met Landschapsbeheer Gelderland. Zij is de jongste dochter van het gezin van baron van der Borch van Verwolde, de laatste bewoners van het landhuis.
Gastvrij
De zandweg steekt de weg van Laren naar Markelo over – en gaat verder als breed en recht bospad, dieper het bos in. Ik passeer een oud ijzeren hek, dat gastvrij wagenwijd openstaat. Dat is anders bij het volgende zijpad. ‘Privé, pad niet betreden’, stelt het bord aan het begin van het pad. Maar gelukkig gaat de route nog steeds rechtdoor.
Smaller en ruiger
En dat blijft ook even zo. In rechte lijn doorkruis ik het bos. Waarbij het aanvankelijk brede bospad steeds smaller en ruiger wordt. Ik wandel tussen brede coniferen door en even later langs een perceeltje ranke, jonge berkenboompjes. Ik stap over een over het pad gevallen boom – en bewonder een mooie vliegenzwam die naast het pad zijn plek heeft gevonden. Terwijl het pad smaller wordt en steeds meer terug wordt veroverd door het bos.
Richting Laren
En dan is er licht aan het einde van het weinig belopen, maar mooie bospaadje. Ik kom uit op de Oude Holterweg. Een brede zandweg, die richting (je raadt het al) Holten gaat. Maar de wandelroute slaat af richting Laren. En hiermee weer richting Huis Verwolde, het start- en eindpunt van de rondwandeling. Een paard met ruiter haalt mij in volle galop in en verdwijnt langzaam om de flauwe bocht. Verder is het rustig op de oude hoofdweg, die nu zandweg met vrijliggend fietspad is. Een houten wegwijzer vertelt dat het nog een half uur wandelen naar Laren is. Maar zover hoef ik niet meer: ik sla af en betreed de oprijlaan van Huis Verwolde.
Rododendrons
Jonker Emile Laan is de naam van de oprijlaan. Als herinnering aan een van de baronnen van der Borch van Verwolde, die tijdens de Tweede Wereldoorlog is gesneuveld op de Leesterheide. De rechte oprijlaan is omzoomd door twee nette rijen eiken, waartussen rododendrons een plaats hebben gekregen. En – volgens een bordje met uitleg – ook een mispel. Dan verschijnt het statige landhuis weer in beeld en daarmee het einde van een mooie en afwisselende rondwandeling over het landgoed bij het Gelderse Laren.
