Prachtig Klompenpad rond het Gelderse Laren. Je wandelt over rustige, onverharde en verharde weggetjes, langs oevers van smalle beekjes en dwars door de weilanden. Ook enkele landgoederen en een kabouterbos staan op het programma.
Koffie
De start is in het centrum van Laren: bij Restaurant & Grand Café Langenbaergh. Koffie na de wandeling is dus geregeld. De hoofdroute van het Laorns Enkenpad telt 15 kilometers. Wie langer weg wil zijn kan de verlenger eraan vastknopen. Dan kom je uit op 22 kilometer.
Op weg
Aangeraden wordt de route met de klok mee te lopen, lees ik op de website van Klompenpaden. Als voordeel zie ik dat je dan pas op het laatst hoeft te besluiten de routeverlenger er wel of niet aan te plakken. Met de verlenger erbij kom je dan op 22 kilometers. Aldus verlaat ik het Gelderse Laren in de richting van Lochem. Maar de route gaat eerst nog langs de Protestantse Kerk van het dorp. Bijna twee eeuwen oud en duidelijk gebouwd in neoclassicistische stijl: geïnspireerd door de oude Griekse en Romeinse bouwkunst.
Naar de hemel
Direct na het laatste huis van Laren verlaat het Klompenpad de grote weg. Ik sla de Lenderinkstege in: een smal landweggetje, langs boerderijen, akkers en weilanden. Terwijl ik het dorp achter me laat, vertelt een informatiebord in de berm nog een en ander over Laren: “’t Is een klein vergeten dorp. Laren heet het dorp, in den volksmond Laorne.” Dit schreef schoolmeester Hendrik Willem Heuvel in 1875 over zijn dorp. Op de houten zitbank ernaast als inscriptie een van zijn uitspraken: “Ik wil graag naar de hemel, maar die moet dan wel lijken op de Achterhoek”.
Langs de beek
Het Laorns Enkenpad gaat even gelijk op met het Pieterpad: de beroemdste Lange Afstand Wandeling door Nederland, van Pieterburen naar de Sint-Pietersberg. En als even later het Pieterpad over de verharde weg verdergaat, kiest het Klompenpad ervoor de Huurnerbeek te volgen. Het is een smal beekje, dat uiteindelijk in het Twentekanaal uitkomt.
Kabouters
Maar zo ver volgt het Laorns Enkenpad de beek niet. Het gaat richting landgoederen De Flesch en Diekensriet. Midden in De Flesch ligt een zeldzame pingoruïne. Wie het met eigen ogen wil zien moet overigens wel een stukje van de route afwijken. Het is een door de kracht van bevriezend grondwater gevormde krater. Wel komt de route even later door een uitgebreid kabouterbos – ook bijzonder. Extra mooi deze dag, omdat ik midden in het paddenstoelenseizoen wandel. Het is onderdeel van Landgoed Diekensriet. Lang landbouwgrond geweest – en later productiebos te worden.
Weiland in
Het bos goed en wel uit, duikt het Klompenpad een weiland in. Om een stuk verharde weg te vermijden, gaat het verder langs de rand van de lege weide. Met dank aan de medewerking van de boer. Deze is een van de twintig grondeigenaren die toestemming heeft verleend het Laorns Enkenpad over zijn of haar grond te laten lopen. En natuurlijk met dank aan de vrijwilligers van het Klompenpad, die de route hebben bedacht, uitgezet en nu onderhouden!
Huize ’t Ross
Het is heerlijk wandelen hier in het buitengebied van Laren. Het Klompenpad probeert zoveel mogelijk stukken onverhard te pakken. Lukt dit niet, dan gaat het over stille binnenweggetjes. Ik passeer Huize ’t Ross, een imposant landhuis dat hier zo’n twee eeuwen geleden is neergezet. Rond de eeuwwisseling is het weer particulier bezit geworden. En zo goed mogelijk in oude staat hersteld.
Kamperen
Even verderop een opvallende grote kei, midden in een klein grasveld. Het herinnert aan de ruilverkaveling, die – volgens de inscriptie in de steen – van 1981 tot 1996 in het Gelderse Laren plaatsvond. Ernaast een ouderwetse waterpomp, met bordje erbij. Het heet de wandelaar welkom en geeft toestemming hier één nacht te kamperen.
Vrolijk koolzaad
Over een smalle klinkerweg wandel ik verder, langs een uitgestrekt veld met vrolijk geel bloeiend koolzaad. Een overstapje over het prikkeldraad brengt me weer het weiland in. Onder grote belangstelling van enkel nieuwsgierige koeien, aan de andere kant van de sloot.
Natuurinclusief
Voorzichtig steek ik de Zutphenseweg over: de drukke verbindingsweg tussen Laren en Zutphen. Maar al snel duikt de route weer de weilanden in. Hier wordt onderzoek gedaan naar de positieve invloed van natuurinclusief boeren op het bodemleven. Onderzoekers van Wageningen Universiteit inventariseren periodiek welke bodemdiertjes hier voorkomen.
Wijze spreuken
“Als men het allen eens is, heeft niemand goed nagedacht”. Het is een van de tweehonderd spreuken die je in de Haarbroekse Vijvertuin kunt tegenkomen. De meeste spreuken worden ook nog eens uitgebeeld, met materialen die je rond de boerderij vindt of vond. Wie toe is aan een wandelpauze kan terecht op het terras van het tuinhuis, waar je koffie, thee en iets erbij kunt krijgen. Verder is de tuin Opstappunt van het Klompenpad. En niet alleen van het Laorns Enkenpad: ook het Braakhekke Bultenpad, een naburig 11 kilometer lang Klompenpad, kun je hier beginnen.
Zonnetje
Gesterkt door spreuken en koffie wandel ik verder. Het gaat over rustige binnenweggetjes, langs akkers, weilanden en boerderijen. Ik groet een andere wandelaar en geniet van het zonnetje dat af en toe tussen de wolken door tevoorschijn komt. Ik loop tussen lindenbomen door die alweer herfstkleuren beginnen te vertonen, langs een stukje rabattenbos dat is bedekt met een dikke laag beukenblad – en langs een hoge rietkraag, waarachter een weids uitzicht half verscholen gaat.
Verlenging
Met nog een paar kilometer van de hoofdroute voor de boeg, kun je ervoor kiezen de routeverlenger mee te pakken. Dan loop je 22 kilometer in plaats van 15. Ik ben benieuwd wat de verlenging nog in petto heeft en sla af. Het gaat langs de Molenbeek, die hier de weilanden doorkruist. De Molenbeek slaat af richting Laren, maar de route maakt nog een extra lus. Het blijft voornamelijk door de weilanden gaan. Over smalle voetpaadjes of langs de oevers van sloten. Dit is het enkenlandschap waar de naam van het Klompenpad naar verwijst. Enken zijn door bemesting met heideplaggen en mest in de loop der eeuwen verhoogde akkers. Veel hoogteverschil valt me niet op, maar in vroeger tijden moet het hier heel anders hebben uitgezien, dat is duidelijk.
Landgoed Oolde
De tocht door de graslanden komt uit op Landgoed Oolde. Door een oude beukenlaan – met een chique dubbele rij bomen – loop ik richting het landhuis. Het goed is opengesteld voor wandelaars, huis Oolde en de omliggende tuin zelf niet. Nog steeds is het particulier bezit, dus enige privacy is vanzelfsprekend. Maar genieten van het landgoed kan iedereen. En wie het wil steunen kan een boom adopteren.
Kapraolsvenne
Het gaat zigzaggend richting Laren en in een halve cirkel om het dorp heen. Het Laorns Enkenpad sluit af met een kleine lus met bestemming Kapraolsvenne. Een natuurgebiedje rond een andere pingoruïne: een diepe waterplas als herinnering aan de ijstijd. Het verhaal gaat dat boeren eens de diepte ervan hebben proberen te meten. Elf aaneengeknoopte bonenstaken waren niet voldoende om de bodem te bereiken. Je zou het zo niet zeggen als je aan de oever van het gladde meertje midden in het natuurgebied staat. Dan is het nog een klein stukje naar het eindpunt en zitten de 22 mooie en afwisselende kilometers door het buitengebied van het Gelderse Laren erop.
