Over brede lanen en smalle bospaden
Voor wandelaars op Landgoed Slangenburg speelt het kasteel een centrale rol. Van hieruit beginnen namelijk de vier bewegwijzerde routes over het landgoed. Ik kies de vier kilometer lange Stikkertwandeling, over brede lanen en smalle bospaden.
Met zijn 600 hectare is Slangenburg groot genoeg om een paar uur te kunnen wandelen. Eigenaar Staatsbosbeheer heeft er vijftien kilometers aan bewegwijzerde routes uitgezet, verdeeld over vier rondwandelingen. Ik begin mijn Stikkertwandeling over de anderhalve kilometer lange centrale laan, die vanuit de hoofdingang van het kasteel vertrekt. Na korte tijd passeer ik de eerste kruising. In de hoeken zijn vier vijvers aangelegd. Landgoed Slangenburg heeft zijn huidige vorm al in de zeventiende eeuw gekregen. Veldheer Frederik Johan van Baer was toen de eigenaar. Na hem volgden nog vele andere particuliere bewoners. Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog valt het kasteel onder beheer van de Rijksgebouwendienst en ontfermt Staatsbosbeheer zich over het landgoed. Slangenburg is na 1945 als verbeurd verklaard Duits bezit afgenomen van de laatste particuliere eigenaren, de Duitse familie Passmann. Staatsbosbeheer probeert er nu de tijd zelfs enigszins terug te draaien, door bijvoorbeeld “modern” asfalt te vervangen door ouderwetse klinkers.
De lange rechte centrale laan loopt nog ongeveer een kilometer verder rechtdoor, maar ik sla rechtsaf. De wandelroute duikt het bos in. De slingerende bospaden komen een tijd later uit op weer een andere laan. Een kortere dit keer, maar wel, zoals het hoort, aan weerszijden beplant met een rij statige bomen. De laan komt uit bij een leeg weiland. Aan de overkant, verscholen onder de bomen, staat een eenzame boerderij. Zo wandel ik langzaam terug richting het kasteel. Ik kom nog langs de begraafplaats van de laatste Duitse eigenaren. Hun landgoed moesten ze na de oorlog inleveren, het familiekerkhof hebben ze tegen betaling van erfpacht nog jaren lang gehuurd.
