Over de berg en verder
Als ik de bebouwing van Lochem verlaat, ontvouwt zich een open stuk landschap. Het geeft me een onbelemmerd uitzicht op de Lochemse Berg, die daar ooit is opgestuwd door het landijs. In de verte zweven twee zwanen door de lucht, als paragliders die van de ‘berg’ af komen. Even later begin ik zelf aan de beklimming van de Lochemse Berg.
Mijn tweede dagtocht van het Graafschapspad loopt van Lochem naar Ruurlo. Van de 18 kilometers van de wandeling staan de eerste vijf in het teken van de Lochemse Berg en de Kale Berg. Met hun hoogte van ongeveer vijftig meter voor Nederland toch tweemaal een hele klim. Het hele gebied is in beheer van Geldersch Landschap en daardoor kunnen natuur en wandelaars er hun gang gaan. Ik wandel er over vaak smalle wandelpaden door oud bos en af en toe langs een glooiende akker.
Na ruim een uur wandelen ben ik weer afgedaald naar het platte land. Na het bijzonder mooie begin van de etappe hoop ik dat de resterende kilometers niet tegenvallen. Als de weinig afwisselende rechte zandweg waarover ik nu wandel maar geen voorbode is.
Dan verandert de zandweg in een fraaie beukenlaan. Ik ben aangekomen op landgoed Beekvliet. Het kapitale landhuis Beekvliet passeer ik even later. De route gaat verder over een smal pad vol bochten met aan weerszijden dichte hoge begroeiing. Ik zie een tijdje niets meer van de omgeving.
De Lebbinkbeek, die ik nu voor de tweede maal oversteek, was lange tijd de grens met Borculo. Ik wandel verder over een oude Hessenweg, richting Ruurlo. Mijn einddoel voor vandaag.
